Ponieważ Indianapolis Colts zwyciężyli w niedzielę, skupiono się na pozytywnej części statystyk Anthony’ego Richardsona – 56 jardów w 14 próbach – a nie na kolejnym niepokojącym wyniku.
Ton konferencji prasowej Richardsona po zwycięstwie 16-10 nad Miami Dolphins był radosny, gdyż pojawiały się pytania dotyczące jego umiejętności biegania, obrony Colts, a nawet wyciszonej radości po pierwszej próbie.
„Jestem tutaj, bo jestem sobą. Szczerze mówiąc, myślę, że jestem jednym z nich” powiedział Richardson. „Niewielu ludzi potrafi robić to, co ja”.
Jest w tym prawda, ale nie wszystko jest pozytywne. Richardson to najbardziej wyjątkowy sportowiec grający na pozycji rozgrywającego w NFL, to potężny mężczyzna, który biegnie jak odbierający. Ale jest także jedynym rozpoczynającym sezon rozgrywającym w NFL i jednym z nielicznych w ciągu ostatnich dwudziestu lat, który nie wykonuje połowy podań. W niedzielę zdobył 10 z 24 punktów, trafiając 129 jardów. To daje mu 48,5% skuteczności w sezonie. Ma dwa razy więcej przechwytów (6) niż podań przy przyziemieniu (3).
Colts mają bilans 4-3, ale w niedzielę kibice gospodarzy słyszeli lekkie buczenie, ponieważ atak utknął w drugiej połowie.
„Słyszałem, jak wygwizdywali, ale nie wiedziałem, kogo wygwizdali” – powiedział Richardson. „Wiemy, że musimy wykonać zadanie”.
To niezwykła sytuacja dla Colts. W 2023 r. wybrali Richardsona na czwarte miejsce w drafcie ze względu na jego ogromny talent, wiedząc, że jego rozwój może zająć trochę czasu. Aktywna strona gry Richardsona utrzymuje go na powierzchni, choć widzieliśmy już, jak przez dwa sezony doznał licznych kontuzji. Ale ile lat upłynie, zanim Richardson opłaci się jako przechodnia? Colts przyjrzeli się także atakowi, w którym prowadził Joe Flacco, podczas gdy Richardson był kontuzjowany. Przy mniej więcej tej samej liczbie podań w tym sezonie Flacco ma 102,2 podań, a Richardson 60. Flacco prawdopodobnie daje Indianapolis w tej chwili największą szansę na zwycięstwo, ale chwila obecna ma o wiele mniejsze znaczenie niż wizje gotowego produktu. Richardsona.
Surowa prawda w pierwszej części sezonu jest taka, że Richardsonowi zajmie wiele lat, zanim dotrze tam, gdzie powinien. A NFL nie jest ligą cierpliwych.
Podania Anthony’ego Richardsona nie są dobre
Niewiele było pełnych sezonów w tym stuleciu, które przypominałyby początek Richardsona. A lista nie jest ładna.
Oto wszyscy rozgrywający, którzy mogą mieć więcej 200 prób od 2000 rokui ukończyć 50 procent lub mniej swoich podań. Niektóre z tych nazwisk rozpoznasz jako niezapomniane popiersia robocze:
Ryan Leaf, 2000 (50%)
Umysł Smith, 2000 (44,2%)
Marek Brunell, 2004 (49,8%)
JP Losman, 2004 (49,6%)
Mike McMahon, 2005 (45,4%)
JaMarcus Russell, 2009 (48,8%)
Tim Tebow, 2011 (46,5%)
To tylko siedmiu graczy, a większość pochodziła z pierwszej dekady XXI wieku. Od początku sezonu 2012 tylko jeden zawodnik wykonał 150 podań i wykonał mniej niż 50% podań: Drew Stanton z drużyny Arizona Cardinals 2017.
W tym sezonie wśród zawodników, którzy osiągnęli wynik 100 prób, Jacoby Brissett jest jedynym rozgrywającym, który osiągnął wynik poniżej 61%. Został powołany na ławkę rezerwowych przez New England Patriots. Brissett wykonał 58,5% podań, Richardson – 48,5%. Richardson spisał się w tym sezonie o 10% gorzej niż jakikolwiek inny regularny QB w NFL. I nikt nie poprawia procentu ukończenia o 10% z dnia na dzień.
Gra podań w NFL ewoluowała i rozgrywający wykonujący mniej niż 60% podań jest nie do utrzymania. Richardson nie jest nawet blisko 60%. Ma armatę i ramię umiejętność uderzania dużych zagrań w dole polaale nie jest jeszcze blisko bycia realnym podającym. Trudno utrzymać się w lidze NFL bez regularnych podań.
Najlepszym porównaniem Richardsona spośród wymienionych powyżej rozgrywających w tym sezonie może być Tebow. Drużyna Denver Broncos z 2011 roku, dzięki fantastycznej obronie, szczęściu w zaciętych meczach i umiejętnościom biegania Tebowa, zwyciężyła 8-8 i wygrała AFC West. Po tym sezonie Tebow rzucił jeszcze osiem podań w NFL.
Nie na to liczyli Colts, wybierając czwartego w drafcie Richardsona. Jeśli jednak Richardson poprawi swoją obecną sytuację i stanie się niezawodnym podającym w NFL, wtedy naprawdę stanie się jednym z tych zawodników.
Czy Richardson może rozwinąć się wystarczająco szybko dla Colts?
Najlepszym przykładem niedokładnego rozgrywającego, który szybko rozwiązuje ten problem, jest Josh Allen. Jako debiutant uzyskał 52,8%, w drugim sezonie osiągnął 58,8%, a w trzecim 69,2%. Ale jest powód, dla którego wszyscy wskazują na Allena. Prawie nie ma innych takich przypadków jak on.
Ale Allen dostarcza szablon. A Richardson jest znany z niedoświadczenia. Miał tylko 13 startów w college’u. Z powodu kontuzji w zeszłym sezonie jako debiutant rozegrał tylko cztery mecze. Colts weszli w tę erę z szeroko otwartymi oczami, rozumiejąc, że będą wzloty i upadki. Nie było mikrofalowego podejścia do jego rozwoju. Jednak biorąc pod uwagę, że rozgrywający zarabiają co najmniej 55 milionów dolarów na sezon, a debiutancki kontrakt Richardsona trwa zaledwie cztery lata z opcją na piąty rok, nie mogą pozwolić mu również na rozwój w pełnym składzie.
Colts w najbliższym czasie nie zastąpią Richardsona Flacco. Wygrywają, a 39-letni rozgrywający nie daje żadnych nadziei na przyszłość. Może pojawić się niewypowiedziana potrzeba zwrócenia się do Flacco, jeśli Colts przeżyją passę porażek, która zagrozi ich miejscu w wyścigu o play-off AFC, ale jest mało prawdopodobne, że tak zrobią. Dobór Richardsona był dla Colts długotrwałym wyzwaniem.
Tyle, że jego regres w tym sezonie jest nieco niepokojący. Kiedy w zeszłym sezonie wykonał 59,5% podań w małej próbie, był to przyzwoity punkt wyjścia. Poniżej 50% nie jest wystarczająco dobrze.
Richardson nadal ma szansę na poprawę na poziomie Allena, a jeśli uda mu się osiągnąć 60% skuteczności w podaniu, będzie to więcej niż wystarczająco dobre, biorąc pod uwagę jego umiejętności biegania i głębokie podania. Ma 22 lata i zaledwie 22 występy w futbolu na wysokim poziomie. Jest mnóstwo miejsca na rozwój. Jednak pomimo zwycięstw to, co Colts zobaczyli w tym sezonie w wykonaniu Richardsona, musi skłonić ich do zastanowienia się, ile czasu zajmie mu rozkwitnięcie, jeśli w ogóle to nastąpi.
Leave a Reply